ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΕΙΟ ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΟΥΤΟΣ & ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ

Η κροταφογναθική διάρθρωση αποτελεί τον μοναδικό τύπο διάρθρωσης που κινείται πάντα σε συνάρτηση με την κροταφογναθική διάρθρωση του άλλου ημιμορίου, γεγονός που εξηγεί την πολυπλοκότητα στη λειτουργία της.

Υπάρχουν δύο κατηγορίες παθήσεων της κροταφογναθικής διάρθρωσης:

● Η πρώτη κατηγορία περιλαμβάνει παθήσεις όπου η ανατομία της περιοχής είναι φυσιολογική αλλά διαταράσσεται η λειτουργία της.
● Η δεύτερη κατηγορία κροταφογναθικής διάρθρωσης περιλαμβάνει τις παθήσεις κατά τις οποίες διαταράσσεται η ανατομία της διάρθρωσης, με ή χωρίς παρουσίαση λειτουργικών προβλημάτων.

Η δυσλειτουργία της κροταφογναθικής διάρθρωσης προσβάλει περίπου 40% των ανθρώπων σε κάποια στιγμή της ζωής τους, με τις γυναίκες να προσβάλλονται συχνότερα από τους άντρες. Συχνά, εμφανίζεται κατά τη διάρκεια της εφηβείας με πόνο στην άρθρωση και παραγωγή χαρακτηριστικού ήχου («κλίκινγκ»). Κάποιες φορές, η κατάσταση υποχωρεί χωρίς θεραπεία και δεν υποτροπιάζει. Παρόλα αυτά, υπάρχουν αρκετοί ασθενείς των οποίων η κατάσταση δεν υποχωρεί, με αποτέλεσμα να αναπτύσσει σύνδρομο δυσλειτουργίας της κροταφογναθικής διάρθρωσης. Ανάλογα την περίπτωση, ο βαθμός της σοβαρότητας της κροταφογναθικής διάρθρωσης μπορεί να διαφέρει ανά ασθενή.

Πολλοί ερευνητές ενοχοποιούν τις διαταραχές της σύγκλεισης, δηλαδή του τρόπου συνάρθρωσης των άνω και των κάτω δοντιών, για τη δυσαρμονία στην κίνηση των κροταφογναθικών διαρθρώσεων. Η κατάσταση επιδεινώνεται από συνθήκες έντονου ψυχολογικού στρες, οι οποίες προκαλούν αυξημένο μυϊκό τόνο των μασητήριων μυών. Δεν είναι, επίσης, λίγοι οι ερευνητές που υποστηρίζουν ότι ο ψυχολογικός παράγοντας παίζει τον σημαντικότερο ρόλο στην εκδήλωση του συνδρόμου αυτού. Ο πόνος είναι συνέπεια του σπασμού των μασητήριων μυών και επηρεάζεται από στοματικές έξεις, ανωμαλίες σύγκλεισης και υπερβολικό σφίξιμο ή το τρίξιμο των δοντιών. Ανάλογα τον βαθμό σοβαρότητας της επιπλοκής, μπορεί να εφαρμοστούν διαφορετικές μέθοδοι αντιμετώπισης.

Η συντηρητική θεραπεία περιλαμβάνει φυσικοθεραπεία. Πιο συγκεκριμένα, η συντηρητική θεραπεία του συνδρόμου δυσλειτουργίας της κροταφογναθικής διάρθρωσης, περιλαμβάνει χρήση ειδικών οδοντικών ναρθήκων ενώ, σε επιλεγμένες περιπτώσεις, εφαρμόζεται αρθροσκόπηση ή αρθροκέντηση. Πρόκειται για ελάχιστα επεμβατικές παρεμβάσεις που στόχο έχουν την άμεση θεραπεία της άρθρωσης, χωρίς την ανάγκη μιας μεγαλύτερης επέμβασης.

1. Η αθροκέντηση αποτελεί μια ελάχιστα παρεμβατική τεχνική που σκοπό έχει να ανακουφίσει τον ασθενή από τους ενοχλητικούς και χρόνιους πόνους της κροταφικής διάρθρωσης. Εφαρμόζεται, συνήθως, υπό τοπική αναισθησία ή μέθη. Κατά τη διάρκεια της θεραπείας απομακρύνονται από την άρθρωση όλες οι βλαβερές ερεθιστικές ουσίες που προκαλούν το άλγος και τον περιορισμό στην κίνηση. Σε επιλεγμένες περιπτώσεις, και ανάλογα με την ένδειξη, είναι δυνατό η θεραπεία να ολοκληρωθεί με την ενδροαρθρική έγχυση ουσιών όπως υαλορουνικό οξύ ή στεροειδή αντιφλεγμονώδη.

Σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις δυσλειτουργίας της κροταφογναθικής διάρθρωσης μπορεί να απαιτηθεί χειρουργική θεραπεία. Η κλασική αυτή μέθοδος αντιμετώπισης συμπεριλαμβάνει, εκτός των άλλων, και την ολική αρθροπλαστική που χρησιμοποιείται σε επιλεγμένες περιπτώσεις ολικής καταστροφής της άρθρωσης. Υπογραμμίζεται ότι, η χειρουργική θεραπεία θα πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο στην περίπτωση που όλες οι άλλες συντηρητικές θεραπείες έχουν αποτύχει να επιλύσουν το πρόβλημα ή να ανακουφίσουν τα συμπτώματα. Το εάν θα πρέπει να εφαρμοσθεί ή όχι η χειρουργική θεραπεία είναι μια σημαντική απόφαση που μόνο ένας έμπειρος Γναθοπροσωπικός χειρούργος μπορεί να λάβει. Συνήθως, οι περιπτώσεις που χρήζουν χειρουργικής αντιμετώπισης είναι εκείνες κατά τις οποίες έχει υπάρξει σοβαρή δομική βλάβη των οστών της άρθρωσης και του διάρθριου δίσκου. Επίσης, η ύπαρξη σοβαρών προβλημάτων σύγκλεισης των δοντιών, τα οποία μπορεί να οφείλονται στη θέση ή το μέγεθος της γνάθου, είναι πολύ πιθανό να μπορούν να διορθωθούν μόνο με χειρουργική προσαρμογή του οστού. Σε κάθε περίπτωση, και λόγω της σοβαρότητας μιας τέτοιας επέμβασης, ο ειδικός ιατρός θα πρέπει να προτείνει τη λύση της χειρουργικής αποκατάστασης των δυσλειτουργιών κροταφικής διάρθρωσης μόνον όταν αυτή είναι η μόνη λύση.

Τι είναι το πλάσμα πλούσιο σε αιμοπετάλια ;

Το αίμα αποτελείται από πλάσμα, μέσα στο οποίο υπάρχουν λευκά και ερυθρά αιμοσφαίρια, αιμοπετάλια και άλλα κύτταρα. Τα αιμοπετάλια διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην πήξη του αίματος καθώς και στην επούλωση των τραυμάτων, επειδή διαθέτουν έναν μεγάλο αριθμό πρωτεϊνών: τους αυξητικούς παράγοντες. Οι τελευταίοι ενισχύουν τον πολλαπλασιασμό των κυττάρων του οργανισμού που βοηθούν στην διαδικασία επούλωσης, αλλά συντελούν και στην αγγειογένεση.
Οι Προσθετικοί Αυξητικοί παράγοντες ή αλλιώς το πλάσμα πλούσιο σε αιμοπετάλια περιέχει περισσότερα αιμοπετάλια από όσα υπάρχουν στο αίμα. Πιο συγκεκριμένα η συγκέντρωση τους καθώς και των πρωτεϊνών (αυξητικοί παράγοντες) είναι 5 ως 10 φορές μεγαλύτερη από το συνηθισμένο. Προκειμένω να παρασκευαστούν οι Προσθετικοί Αυξητικοί Παράγοντες χρειάζεται η λήψη μιας μικρής ποσότητας αίματος από τον ασθενή (γύρω στα 20 με 30 ml). Έπειτα, μέσω της διαδικασίας της φυγοκέντρησης, τα αιμοπετάλια διαχωρίζονται από τα υπόλοιπα κύτταρα του αίματος και αυξάνεται η συγκέντρωσή τους.

Πώς λειτουργεί;

Σε εργαστηριακές μελέτες που έχουν λάβει χώρα έχει φανεί ότι η αυξημένη συγκέντρωση αυξητικών παραγόντων δυνητικά επιταχύνει την επούλωση της πάσχουσας περιοχής. Με την προσεκτική έγχυση Προσθετικών Αυξητικών Παραγόντων μέσα στον φλεγμονώδη ιστό η πάσχουσα περιοχή επουλώνεται γρηγορότερα και η φλεγμονή εξαλείφεται. Έπειτα από μερικές εβδομάδες τα ευεργετικά αποτελέσματα είναι ορατά.

Ποιες καταστάσεις θεραπεύονται με Προσθετικούς Αυξητικούς Παράγοντες; Είναι αποτελεσματικό;

Οι παράγοντες που επηρεάζουν την αποτελεσματικότητα της θεραπείας με την έγχυση Προσθετικών Αυξητικών Παραγόντων ποικίλλουν αναλόγως το είδος της φλεγμονής. Η περιοχή όπου θα εφαρμοστεί, η γενικότερη υγεία του ασθενούς, η οξύτητα του τραύματος (πρόσφατη κάκωση) και η ύπαρξη χρόνιας κάκωσης επηρεάζουν τις τεχνικές παρασκευής των Προσθετικών Αυξητικών Παραγόντων καθώς και την αποτελεσματικότητα της θεραπείας.